Haqqinda.az

Ay ALLAH ne gözel melek yaratdın.Men onun könlünü almaq isterem.Yox dese bu sözü men derd eleyib.Bu derdi qelbime salmaq isterem.insaf et gözümden axan sel yaşa.Çırpma bu eşqimi dağlara,daşa.Seninle birlikde verib baş-başa.Bir anlıq xeyala dalmaq isterem.Seven bu awiqdir ey gözel melek.Tek sensen qelbimde xoş arzu,dilek.Sevgi möcüzedir,ruh olum gerek.Köçüb üreyinde qalmaq isterem. Ardı »

Geldin de necin, pembe buludlar kimi axdin... Bilmem, niye getdin, niye dondun, niye baxdin... Shimshek kimi caxdin da, necin konlumu yaxdin... Bilmem, niye getdin, niye dondun, niye baxdin... Sensiz qara rengden cixmayacagam, Bextimin ag uzu qara boyanib... Saat eqrebi tek sen geden gunden, Menimcun dunyanin nebzi dayanib... Ardı »

Yorulmusham...
Birce anliq meni dinle...
Burax meni ele ozun oz elinle...
Qaranligi kesib kecen fikir kimi,
Sen de cix get uzaqlara...
Yadindami?!
Bir zamanlar ellerinden
Ala bezek kepeneyi ucurmushdun
yashamaqcun...
Bax elece burax meni...
Qumda saray tiken zaman,
Ellerinin arasindan suzulen o qumlar kimi,
Sahildece burax meni...
Donub baxma kecmishine!
Unut meni birdefelik!
Bu shubheler, uzuntuler,
qoy olmasin bir de menlik...
Sen de olma, ne dunenki,
ne bu gunki...
Yorulmusham daha cunki...
Elvida de!
Azad ele!
Bash-basha qoy tekliyimle!
Cox asanca,
Cox sadece,
Get bu gece... Ardı »

Unuddum dünyanın qış-baharını,
Unuddum təqvimin günün, ayını
Unuddum özümü bütün dünyanı
Unuddum səni də, inanırsanmı?

Əzabdan, nifrətdən qovulmuş kimi,
Göydə ulduzlara qoşulmuş kimi,
Yenidən həyata doğulmuş kimi
Unuddum mən səni, inanırsanmı?


Yoxdur nə laləzar, nə də tikanlıq,
Yoxdur nə məhəbbət, nə də ayrılıq!
Yoxdu nə həmdəmim, nə də tənhalıq
Unuddum mən səni inanırsanmı?

Sən bir xatirəydin, səni unuddum
Kitab arasında gül tək quruddum.
Gözlərimi yumub əbədi susdum
Unuddum mən səni inanırsanmı?
Mən inanmıram, bəs sən inanırsanmı?! Ardı »

Gunewsen goylerden
enmeyeceksen,
Sensiz ne cekirem
bilmeyeceksen,
Bilirem bir daha donmeyeceksen,
Hele de sevirem, sevirem seni.

Bu bahar konlume getirdin qemi,
Men oldum deryada yelkensiz
gemi,
Cicekler bahari sevdiyi kimi,
Hele de sevirem, sevirem seni.

Gediwin ne yaman agirmiw, agir,
Qulagim sesdedir, adimi cagir,
Ustume qem dolu yagiwlar
yagir,
Hele de sevirem, sevirem seni.

Gozlerim yoladir, qulagim sesde,
Umidim cirpinir bir bw qefesde,
Baw qoyub hesretin qollari uste,
Hele de sevirem, sevirem seni. Ardı »

Yolun sonuna geldik,
Bu sevgi burda biter.
Yalvarma geriye don,
Uzrun gunahdan beter..
Gozleriminonunde
Ne eyil,ne de alcal. Ayrildi yollarimiz,
Men getdim..salamat qal! Bu bir imtahan idi,
Heyat bizi sinadi..
Goylerden endik yere,
Sindi eshqin qanadi.
Bu eshqin zirvesine
Bacarsan yene ucal!.. Sene ugurlar olsun,
Men getdim..salamat qal!.. Indi bize qem dolu
Xatireler qalacaq
Bu tale acisindan
Gozlerimiz dolacaq.
Bu sevdani uduzdun,
Bashqa sevdani qazan. Unut olub keceni,
Men getdim..salamat qal!.. Ureyimle oynadin,
Qedrimi sen bilmedin.
Hesretinden agladim,
Goz yashimi silmedin!
Sen idin 1 zamanlar
Her sheyi terse yozan.. Allah belani versin!..
Men getdim..salamat qal! Ardı »

Əfsunə ayna qarşisinda dayanib ozunə baxirdi. İllər necə də dəyişmişdi onu.
Nələr-nələr yaşamişdi bu illər ərzində. Yenə də doğulub boyuduyu bu şəhərdə keçmişi xatirlayirdi:


Çox kasibliq içində boyumuşdu, atasi onun 10 yaşinda olanda ağir xəstələnmişdi, işlədiyi zavodun mudiri aylarla maaş vermədiyindən mualicə elətdirə bilməmiş və vəfat etmişdi. İllər çətinliklə, yoxsulluqla keçmiş, Əfsunə boyumuşdu. Univerisitetə qəbul olduğu il yenə də həyatin çətinliyi ilə uz-uzə gəlmişdi, imkansizliq ucbatindan təhsildə urəyincə olmayan bir addim atmişdi.
Elə həmin il həhyatinda çox şey dəyişmişdi onun. Univerisitetin başqa bir fakultəsindən oz həmyerlisi olan biri həyatina girmişdi, həyatinda ilk dəfə birinə bu qədər guvənib bağlanmişdi.

Aradan illər keçmiş, vədlər Ardı »

Əlimdə quruyan çicək,
Dedi bu sevdadan əl çək.
İndi mənəm, bir də ürək,
Səni kimdən soruşum mən.

Qədəminin izi itib,
Ayağım yolun itirib.
Bəlkə ürək sözüm bitib,
Səni kimdən soruşum mən.

Yaxındasan, ya uzaqda,
Üşüdüm qarda ,sazaqda.
Söz tutmayır dil – dodaq da,
Səni kimdən soruşum mən.

Ötüb keçən hər ay, hər il,
Səndən qalan bircə şəkil,
Deyir unut, gərək deyil,
Səni kimdən soruşum mən.

Həkk olmusan yaddaşımda,
Mən ölməmiş baş daşımda.
Qurumusan göz yaşımda,
Səni kimdən soruşum mən… Ardı »