Sevgi varmı? → Çox Maraqlı Hekayə
Mart ayı gəlmişdi,
amma qızım hələ də oxumağa
başlamamışdı. Ev tapşırıqlarını
etməmək üçün min cür bəhanə
tapırdı. Əlimdən gəldiyi qədər
ona kömək edir, oxumağa
həvəsini artırmağa çalışırdım.
Ancaq heç bir irəliləmə olmurdu
ki olmurdu. Elə bil prinsipə
düşüb oxuma-yazma
öyrənməməyə and içmişdi.
Müəlliməliyin qazandırdığı
təcrübəmdən hər tərəfli istifadə
etməyə çalışırdım, amma heç
birinin faydası olmadığı üçün
daha da qorxuya düşürdüm.
Qızımdan bir yaş kiçik oğlum və
hələ yeddi aylıq olan övladıma
ayırdığım vaxtlardan oğurlayıb,
qızıma daha çox vaxt ayırırdım,
ancaq hər dəfə müəllimi ilə
danışdıqdan sonra qanadlarım
qırılırdı elə bil. "Bəlkə qızımıb
beyin inkişafı geri qalır?" kii
düşüncələrə qapılır və bu
səbəbdən də yaranan baş
ağrılarını sakitləşdirmək üçün
hər gün 2-3 ədəd dərman qəbul
edirdim.
O soyuq mart axşamı sönmək
istəyən sobanın yanında qızıma
heca-heca oxumaq öyrətməyə
çalışarkən, onun bivecliyi olan-
qalan səbrii də Ardı »