Sevgi varmı? → UNUTMA BENI...
Adam maviler giymişti. Koşar adımlarla, denizi seyreden kıza yaklaştı. Elindeki unutmabenileri uzatıp:
"Bak/sana kendimi getirdim." dedi. Kız tebessümle adama döndü ve unutmabenilere baktı. Tebessümü arttı ve adama da bulaştı.
"Çok iyi ettin." dedi kız alırken unutmabenileri. Çiçeklerin yarısını ayırıp adama uzattı ve:
"Al bakalım gittiğim kadarı(m) sende kalsın." dedi. Adamın mavi gözlerinde unutmabeniler açtı. Kız adamın deniz mavi gözlerini; adam da kızın beyaz, tertemiz yüzünü seyretti bir süre. İçlerine konan bir hüzün kuşunun acı acı ötüşünü duyunca gözlerini kaçırıp denize, göğe attılar bakışlarını. Sessiz, kıpırtısız; denizi seyre koyuldular. Uzak ufuklara, beyaz bulutlara baktılar uzun uzun.
Kız, elindeki unutmabenileri göğsüne bastırıp, sessizliği bir sayıklamayla Ardı »