Haqqinda.az

Bir sarbanın gətirdiyi kitabı əlinə aldı Kimyagər. Cildi yoxdu kitabın, amma yenə də müəllifin kim olduğunu anladı:Oskar Uaylddı müəllif.
Kitabı vərəqləyərkən Narkissosdan bəhs edən bir hekayəyə rast gəldi.
Narkissosun-öz gözəlliyini hər gün gölün ayna sularında seyr etməyə gələn bu yaraşıqlı gəncin əfsanəsini bilirdi Kimyagər.

O, öz əksinə elə vurulmuşdu ki,günün birində gölə düşüb boğulmuşdu.Onun gölə düşüb boğulduğu yerdə bir çiçiək açmış, bu çiçəyə Nərgiz adı verilmişdi.
Amma yazdığı hekayəni belə bitirməmişdi Oskar Uayld.

Niyə ağlayırsan?-Orleaslar soruşmuşdular.
-Narkissos üçün ağlayıram.-göl cavab vermişdi.Bundan sonra?
-Burada təəccüblü nə var ki,demişdilər meşə tanrilari.
-Biz meşələrdə boş-boşuna onun dalınca düşürdük,amma onun gözəlliyini yalnız sən yaxından görə bilirdin.
-Narkissos yaraşiqli gənc id?i -deyə soruşmuşdu göl.
-Bunu səndən Ardı »

Yaşlı bir kişi seher tezden
evinden çıxıb yolda
gedirmiş.Yoldan keçen bir
velosiped kişiye
deyir,kişi yere yıxılır ve yüngül
yara
alır.Yoldankeçe nler yaşlı kişiyi
yaxınlıqdakı
xestexanaya aparırlar.Hekim ler
ilk yardım
eledikden sonra kişinin rentgen
çekdirmesini
istiyirler.
Kişi narahat olmağa başlayır ;
" Vacib işi olduğunu rentgen
çekdirmek
istemediyini " deyir.
Hekimler maraqla işinin ne
olduğunu
soruşurlar.
" Arvadım qocalar evinde
qalır.Seher yemeyini
birlikde yeyirik.Gecikme k
istemirem ".
" Biraz gecikeceyinizi arvadınıza
xeber ederik
" deyilende
Yaşlı adam solğun bir ifade ile :
" Çox heyif ki arvadım Alzheimer
xestesidir.Heçn e anlamır.Hetta
menim kim
olduğumu bele bilmir ".
Hekimler heyretler içinde :
" Ele ki o sizin kim olduğunuzu
bilmir niye her
seher onunla görüşmek üçün
telesirsiniz ? "
Kişi qırıq bir sesle :
" Amma men onun kim
olduğunu bilirem ... Ardı »

Iblis nədir? Cümlə xəyanətlərə bais,

Ya hər kəsə xain olan insan nədir? – İblis!
Hüseyn Cavid
Buradan getdiyi cəmi bir il idi. Amma nə böyük dəyişiklik yaranmışdı. Gözəl qoyub getdiyi şəhər bir az da gözəlləşmişdi. Cəmi bir ilin içərisində onlarla bina, obyektlər artmışdı. Hələ təzə park, yaşıllıqlar... Bu dəyişiklikləri hiss etsə də, fikri dağınıq idi. Görəsən Aytac haqqında deyilənlər doğrudur? Görəsən?... Yox! Heç cür inanmaq istəmirdi. Aytac heç vaxt belə hərəkət edə bilməz. Axı onlar bir-birini sevirlər, işləri qaydaya salandan sonra nişanlanacaqlar. Sonra da toy edəcəklər. Anasının arzuladığı kimi - evə duvaqlı gəlin gətirəcək Ardı »

Yunan əfsanələrindən biri olan Daedalus və İkarus, həll yolu tapmaq və müvəffəqiyyətin həzzindən ötəri, idarəni itirmək mövzusunda ilham verici bir əhvalatdır.

Daedalus və oğlu İkarus Girit Kralı Minos tərəfindən labirintə salınır. Daedalus bu zindandan çıxmaq üçün qartalların uçuşlarını izləyər və müxtəlif quşların tüklərini yığaraq, bunları bal mumu ilə yapışdıraraq özünə və oğluna qanad düzəldir. İkarusa qanadlarını geyindirərkən "Çox yüksəyə uçsan bal mumu əriyər, qanadlarını çox açsan dənizin nəmini əmər; uçarkən orta səviyyədə qal və məni təqib et."- deyə nəsihət verdi.

Girit adasından Sicilya'ya doğru uçarkən İkarus uçuşun zövqündən sanki ovsunlanar və yüksəyə qalxar. Qanadlarındakı bal mumunun əriməsiylə dənizə düşərək həyatını itirər.

«Quru və Ardı »

Yarəb, mənim günahımı bağışla.. Günahlar içində boğuldum, batdım,
Əlimi duayla sənə uzatdım.
Heyif ömrümü bihudə qocaltdım,
Yarəb, mənim, günahımı bağışla. Əllərimdə min açarsız kilidim,
Səni tapanda anladım, kim idim.
Sənin mərhəmətin, mənim ümidim,
Yarəb, mənim, günahımı bağışla. Sən ki, bizə özümüzdən yaxınsan,
Sənin əllərində hər müşkül asan.
Biz yaratdığın, sənsə yaradansan,
Yarəb, mənim, günahımı bağışla. Rəhmət yağmuru tək ürəyimə dol,
Dərgahına çıxsın, getdim hər yol.
Sən özün, mənim nəfsimə hakim ol,
Yarəb, mənim, günahımı bağışla. Zaman su tək axdı, getdi bilmədim,
Üzümü haqq torpağına sürtmədim.
Bəlkə qismət olmadı, heç gəlmədim,
Yarəb, mənim, günahımı bağışla. Bədənim dil açar, bağlanar çənəm,
İcazəm olmaz Ardı »

- Atam gəldi. Uraa!!!
- Gəl görüm, qucağıma. Ay səni dəcəl, günü gündən böyüyürsən. Belə getsə, səni qucağıma ala bilməyəcəm.
- Bəli, mən böyük kişiyəm artıq.Bu gün də beş dənə beş aldım.
- Nə gözəl. Afərin sənə. Həmişə belə davam elə. Söz verirsən?
- Başüstə, amma sən də velosiped alacağına söz ver.
- Söz, alacam. Qoy gedim əllərimi yuyum. Gələrəm söhbət edərik.
- Anam süfrəni açıb.
- Get, mən də gəlirəm. yaxşılıq edin ki,yaxşılıq görəsiniz- Hə de görüm günün necə keçdi?
- Ata bilirsən bu gün Vasiflə dalaşdıq. Birinci o başladı. Məni itələdi. Mən də yıxıldım, sonra durub onu vurdum.
- Yaxşı eləmisən. Qoyma səni vursunlar. Heç vaxt.
- Ardı »

Artıq çox qocalmışdı. Səhhəti də yaman pozulmuşdu.Qabırğası yaman ağradırdı. O uzanmış, gözünü bir nöqtəyə zilləmişdi. Düşünür , ele hey düşünürdü. Bu yaşa gəlmiş , amma necə gəlmiş, nə vaxt gəlmiş, bu zaman necə belə sürətlə ötüb keçmiş, heç hiss etməmişdi. Artıq ona ölümünü gözləmək qalmışdı. Əslində, o hələ də yaşamaq istəyirdi, ölümə hazır deyildi. Ona elə gəlirdi ki, 75 il deyil 12 il yaşamış, geri dönüb arxaya baxanda yadına çox az şeylər gəlirdi, onları toplayıb bir araya gətirəndə , yadında olduğu günləri toplayanda heç 5 il də eləmirdi. Yoxsa , mənasız bir ömürmü sürmüşdü? Hər halda, bunları düşümək heç bir şey Ardı »

Məktəb vaxtı ilk yol “səfəvilər” sözünü “səfillər” kimi oxumuşdum. Nə qədər qəribə görünsə də, dilimin dolaşmasına səbəb Viktor Hüqonun “Səfillər” romanıydı. Bu o vaxtlar idi ki, evdə hara baxsan atamın sevimli kitabına rast gələrdin, qalın, ağır üçcildliyi hər yanda görərdin; çarpayı üstündə, divan başında, kitab rəfində.


Güntay Gəncalpın “Səfəvilər” kitabını oxuyanda uşaqlıq çağın həmin çaşması yadıma düşdü. “Səfəvilər” – “Səfillər”! Belədə tələffüzündə, hərf düzülüşündə yaxınlığı olan adi sözlərdi. Amma...

Gəncalpın birmənalı qarşılanmayan kitabı... haqqında çoxsaylı yazı, mülahizə, rəy oxuyandan sonra gəlib çıxdı, sağ olsun göndərən dostlar. Müxtəlif şərh bolluğunda itib-batmamağın tək yolu kitabın özünü oxumaq idi. Mən də Ardı »