Haqqinda.az

Nədənsə həmişə pis şeylər daha cazibədar olur. Yaxud da biz pis şeylərə qarşı çox “şorgöz” oluruq, diqqət edirik, arxasınca gedirik. Misal:

-Salam.

-Əleyküm.

-Necəsən?

-Yaxşıyam.

Bu dialoqla fikir tamamlanır. Yəni birinin yaxşı olması onun haqqında olan bütün informasiya əhatəsini qapayır, örtür. YAXŞI ilə hər şey tamamlanır, yəni. Ondan özgə şey soruşmağa lüzum qalmır. Necə deyərlər “əsas can sağlığıdır”. Əks hala baxaq:

-Necəsən?

-Belə də, yaxşı deyiləm.

-Niyə?

-Xəstəyəm.

-Haran ağrıyır?

-Ürəyim.

-Nə vaxtdan?

-İki gündü.

-Həkimə getmisən?

-Hə

-Nə dedi?

Bu sual-cavabı uzatmaq da olar. Əsl məğzə çatana kimi sualları ipək yolu etməyə dəyməz. Biz əslində bu suallarla qayğıkeşliklə əks tərəfi daha da narahat edirik. Göründüyü kimi pis şeylər daim çözülür. Amma heç vaxt “Niyə yaxşısan?” Ardı »

Anası qızını çox sevir,həmişə ona “dünya gözəli”deyirdi. Elə o özü də buna şübhə etmirdi. Badam gözlü,aybənizli bir qızı kim sevməzdi ki?

Ancaq qız məktəbə gedəndən sonra hər şey dəyişdi. Sinif yoldaşları onun o qədər də gözəl olmadığını deyirdi. Hətta çirkin deyənlər də var idi. Qız əvvəlcə onlara inanmadı,ona paxıllıq etdiklərini düşündü.

Ancaq çox keçməmiş həqiqət ortaya çıxdı. Onun “badam gözləri”çaş idi. Üstəlik anası dediyi kimi ağbənizli də deyildi. Deməli anası uzun illər ona yalan demişdi.

Get-gedə qızın anasına olan sevgisi nifrətə çevrildi.Ərə getmək vaxtı çatsa da üzünə baxan belə yox idi. Üstəlik bütün müalicələrə baxmayaraq gözləri də düzəlmirdi. Hətta həkimlər nə vaxtsa gözlərinin tutulacağını Ardı »

Qədim zamanlarda bir hökmdar var idi. Bu hökmdar çox varlı idi. O, var-dövləti ilə öyünməkdən böyük həzz alırdı. Hara getsə, öz var-dövlətindən danışırdı. Hökmdarın ağıllı bir vəziri var idi. Böyük də, kiçik də onu çox sevirdi...
Bir gün hökmdar vəziri ilə söhbət edəndə, “Sən dünya görmüş bir adamsan. Hamının sənə böyük hörməti var. Bilmək istəyirəm, görəsən, mənim var-dövlətim haqqında nə düşünürsən?” , - deyə soruşdu. Vəzir diqqətlə hökmdara baxıb dedi: “Fərz edin ki, ucsuz-bucaqsız bir səhradasınız. Susuzluq sizi əldən salıb. Hiss edirsiniz ki, artıq ölüm də çox uzaqda deyil. Bu vaxt sizə bir fincan su versələr və əvəzində var-dövlətinizin yarısını istəsələr, verərsinizmi?” Ardı »

Menim oturdughum masa Rufatgilden maksimal uzaqliqda olsa da, heyet balaca, qonaqlarin sayi ise cox olmadighindan onu da, Monikani da aydin gorurdum. Ne qeder onlara baxmamagha calishsam da, arada bir Monikaya, Rufatin heqiqeten sevdiyi qadina baxirdim. Monika Rufat ile yashid 30 yashlarinda olsa da, daha cavan gorunurdu.
Qisa sari saclari, cox canli gozleri, xarakterli oldughunu subut eden uz qurulushu vardi. Men 1.67 sm boyumla ozumu kifayet qeder hundurboylu hesab etsem de, o menden bir nece sm daha hundurdu. Burda teeccublenesi bir shey yoxdu: Rufatin qizlarda hundur boy xoshladighini bilirdim.
Mene maraqli gelen, onlarin niye hele indiye qeder burda olmasi idi? Menim ne hala dushduyumu Ardı »

Men bir qadinam - doguldugum zaman aileme ushaq sahibi olmanin xoshbextliyini yashatmaqdan bashqa nesli davam etdire bilmemek qabiliyyeti dashimadigimdan chox vaxt “ovlad” sayilmayan...

Men bir qadinam - mektebde qardashlarima "Neche ushaqsiniz" suali verildikde “İki qardashiq, bir de... bacim var” cavabi verdiren.

Men bir qadinam - ilk oyuncagi gelincik olan; chunki boyuduyu zaman en ehemiyyetli ishi ushaq dogub baxmaq olacaq olan...

Men bir qadinam - bir az tenbel ve nadinc olsam, "erkek Fatma" adlandirilan ...

Men bir qadinam - "sakit ol, xanim ol, hech kime baxma" sozlerini chox kichik yashlarda eshitmeye bashlayan...

Men bir qadinam - ev ishlerini oyrenerek kechirdiyim ushaqligim uzunden Ardı »

Günün son dərsinin sonuna gəlinmişdi. Şagirdlər çıxmaq üçün səbirsizlənirdi. Dəftər və kitablarını çantalarına qoydular. Zəng çalar çalmaz, çölə çıxmaq üçün hazır idilər. Tək, Əli hazırlanmamışdı. Gecikmək üçün də əlindən gələni edirdi. Nəhayət zəng çaldı. Şagirdlər bir anda qapıya yönəldi. Əli, yerindən qalxmadı. Ağır ağır əşyasını yığdı. Bir tərəfdən Ardı »

Hemin gun Eldarla heyatimin en cetin dialoqunu yashamishdim. Ona ne qeder "Rufata qarshi hec ne hiss etmirem, hec acigim, kinim de yoxdur. Senle de onun acighina evlenmemishem" (ikinci cumlem yalan olsa da, duzunu deyib Eldari oldughundan daha da artiq incitmek istemirdim) desem de, Eldar inanmamishdi. Sadece:
- Axsham evde danishariq,- deyib ofisden cixdi. Eldari inandirmaghim, yeniden inamini qazanmaghim cetin olsa da, buna nail olacaqdim. Onu itimek istemirdim, onu cox isteyirdim, geleceyimi onunla bir yerde olmaliydim.
Lakin axshamki sohbet de neticesiz olmushdu, Eldarin esebi, incikliyi tezlikle kecesi deyildi, deyesen.
- Eldar, besdir, gel danishaq. Niye axi mene inanmirsan?
- O vaxt evlenenende meni sevmediyini bilirdim, amma Ardı »

Uzaq dağ kəndlərinin birində çox kasıb bir ailə varmış. Baba, ata, ana və uşaqdan ibarət olan bu ailə olduqca çətinlik çəkirdi.

Bir gün ata, illərin verdiyi yorğunluqla bir küncdə oturmaqdan başqa işə yaramayan babanı, bazar kisəsinə qoyaraq çaya doğru yola çıxır.Çayın kənarında yoldaşlarıyla oynayan uşaq, atasından nə etdiyi soruşur. Ata:

-Baban bizə yük olmaqdan başqa heç bir şey etmir. Ona görə onu bu kisə ilə birgə çaya atmağı qərara aldım deyir.

Uşaq həyəcanlanaraq atıldı:
-Amandır ata, kisəni atma. Çünki bir gün gələcək sən də qocalacaqsan, bax onda o kisə mənə də lazım olacaq. Ardı »