Sevgi varmı? → ÖyReNiReM...
Balaca olarken xeyallar cox böyük, göz yawlari ise yalniz kicik bir wokalad ve ya oyuncaq bir avtomobil, ya da bir kukla ücün... Sonra, sonra xeyallar kicilir. Yalniz ümid ede bilirsen. Ede bilsen tebii ki. Coxumuz ümid etmeyi de unuduruq zamanla... Bedbextlikler kralligimizi qurub kral ve kralicani oynayiriq bütün professionalligimizla... Haqqini veririk... Kicikken ananin, atanin aldigi oyuncaq tapancalarin ve kuklalarin cixartdigi sesler böyüdüyün zaman televiziya ekranindan qulaginin icine girir. Bir yerlerde kicik uwaqlar tapancalarla oyun oynamaq yerine bezilerinin oyunlarina qanli oyuncaqlar olaraq qatilir... Kederlenirsen. Zamanla kederlenmeyi de unuda bilirsen... Ureyinin dawlawmasini izleyirsen... Böyüyürsen... Sevdiklerin bir-bir yanindan ayrilirken böyüyürsen. Böyümenin bir az da Ardı »