Haqqinda.az

Həyatı[redaktə]
1909-cu il avqustun axırlarında Səttar xan Kirmanşahlı Yarməhəmməd xan və Hüseyn xan, Mirzəli xan Yavərzadə və Ağayi Mirzə Ələkbər xan Ətailə birlikdə 70-80 nəfərlik kiçik bir dəstə ilə Təbrizdən yola düşdü. Həmişə Səttar xanla olan Hacı İsmayıl ağa Əmirxizi və Ağa Mirzə İsmayıl Yekani də onlarla idilər. Sarabda onları çox təntənə ilə qarşıladılar və bir çoxları onun dəstəsinə qoşuldu. Onun dəstəsi artaraq 250-300 nəfərə çatdı. Ardı »

Tarixi[redaktə]
Toxmaqlı oymağının əsas qolu Qaradağda, Dizmar mahalında məskunlaşmışdı. Toxmaqlı oymağının başçıları sonralar Toxmaqlı soyadını tərk edib Qaradağlı kimi tanınmağa başladılar. Bu soya tarixi ədəbiyyatda bəzən Xəlifəli də deyilir. Toxmaqlı-Qaradağlı (Xəlifəli) oymağının məşhur simalarından I İlyas xəlifə, I Şəmsəddin xəlifə, II İlyas xəlifə, Bürhanəddin xəlifə, II Şəmsəddin xəlifə, Əhməd xəlifə, Mahmud sultan, Bayandur sultan, Məhəmmədqasım xan, Əbdürrəzzaq xan, Kazım xan (Məhəmmədkazım xan), Mustafaqulu xan, Nəcəfqulu xan, İsmayıl xan, Abbasqulu xan, Məhəmmədqulu xan, Hacı Sara xanım, Həsənəliağa Xanqaradağski (ata), Həsənəli xan Qaradaği, Aydın Qaradağlının adlarını çəkmək olar. Ardı »

Səfəvi taxtına I Şah Abbasın (1587-1629) əyləşməsindən sonra Oruc bəy onun bir çox hərbi yürüşlərində iştirak edir və 1589-cu ildə Herat şəhəri alındıqdan sonra özünün də qeyd etdiyi kimi, yüksək hərbi vəzifəyə irəli sürülür. Artıq bir hərbi sərkərdə və siyasi xadim kimi Oruc bəyin nüfuzu o qədər yüksək idi ki, şah Abbas Avropada osmanlılara qarşı işləyəcək səfarətin tərkibini müəyyənləşdirəndə onun namizədliyi ilk növbədə yada düşür.

Hüseynəli bəyin başçılıq etdiyi səfirlik ölkəni 1599-cu ildə tərk edir. Bu diplomatik missiyaya dörd katib və on beş nəfər qulluqçu daxil idi. Diplomatik missiyanın başçısı Hüseynəli bəy Bayat, səfirliyin birinci katibi isə Oruc bəy olur. Həmin səfarətə Ardı »

A r m a i t i, U r m a y a t e – Mannada bir şəhər və mahal adı. Tarixi ədəbiyyatda çox vaxt Urmiya gölünün adı ilə əlaqələndirilir. Ərəb mənbələrində Cənubi Azərbaycan ərazisində Urmiya və Urm adında iki yaşayış məntəqəsi qeyd olunmuşdur. Ehtimal ki, Urmiya şəhərinin adı Mannadakı Urmeyate toponiminin qısaldılmış formasıdır. Q. Qeybullayevə görə, türk dillərindəki arım, irim, yəni fal, nişanə, əlamət, qabaqcadan xəbər verən, ovsun, cadu, sehr[35] və ata sözlərindən ibarətdir. Bəlkə də maqlara mənsub müqəddəs əyalət olmuşdur. Təsadüfi deyil ki, Urmu şəhəri Zərdüşt peyğəmbərin doğulduğu yer sayılır (İbn əl Fakih yazır: Maqlar güman edirlər ki, Ardı »

Hacı Vəli bəy Kəbirli
Səfərəli bəy Vəlibəyov
Bahadır Vəlibəyov
İldırım bəy Vəlibəyov
Surxay Vəlibəyov
Yunis Vəlibəyov
Gəray Vəlibəyov
Zahid Vəlibəyov
Sürəyya Vəlibəyova
Əbdüləli bəy Vəlibəyov
Nigar xanım Vəlibəyova
Sürəyya xanım Vəlibəyova Ardı »

Seydəli xan Çavuşlu Çavuşlu oymağının ədib, xan və şairlərindən idi.O, Süleyman xan Çavuşlu Dərgəzin hakiminin oğlu və Məhəmmədəli xan Mənsurülmük və briqadir-general Allahyar xan bəylərbəyinin qardaşı idi.Mirzə Mehdi Gilaninin(Xədiv təxəllüslü) yanında dərs almışdır.Şeirlərinin birində Çavuşlu oymağının 400 illik tarixçəsinə işarə edir. Onun, yaxşı yaddaşı var idi və 50000 beyt farsca, ərəbcə və türkcə şeiri əzbər idi. Ardı »

Alanlar (Göytürk Türkcəsi: As/Ar; Çincə Alan/A-Lan/Yancai; eski Yunanca: Ἀλανοί; Latınca: Alani/Halani) — Türk dillərdə danışan, Sak Türkleri (Skif Türkleri) ve Sarmat Türklerinin nəslindən gələn qədim köçəri Türk xalqı.[1][2][3] M. Ö dövrlərdə bu günki Qazaxıstan torpaqlarında yaşayırdılar. Miladi dövrün başlanğıc illərində isə bölmələr böyük bir hissəsi Volga çayını keçərək Don çayı civarlarına, Krım və Şimali Qafqaz torpaqlarına gələrək bu bölgələrdə uzun illər hakimiyyət qurmuşlar. Ardı »

Bu bölgədən yörüklər (köçərilər) arasında Bayandır adını daşıyan bəzi kiçik oymaqlara təsadüf еdilir. Təkədəki bayandır adlı oymaqlardan 37 nəfər əhalisi olan oymaq Еlsuz Piri, 25 nəfər əhalisi olan isə Tülü Bayandır şəklində zikr еdilir. Hamid sancağındakı 41 nəfərlik bayandır oymağının digər adı da il-arslandır. Məntəşə sancağındakı bayandır adlı oymaq isə təkə-saru adlı bir oymaqla birlikdə yazılmışıdır. Bu sonuncu oymaq Məntəşədəki böyük xorzum oymağına tabе idi. Təkə, Hamid və Məntəşədə təsadüf еdilən bu kiçik bayındır oymaqları еytimal ki, öz adlarını şəxslərdən almışlar. Bayandır adının XV-XVI yüzillərdə şəxs adı kimi işləndiyinin yuxarıda bildirmişdik. Ardı »