Haqqinda.az

Mən nə edəcəm ana?-Ağlayaraq anasına sığındı.
- Sənin edə biləcəyin bir tək yol var. Mahirə ərə getmək.
- Siz nə danışırsız? Mən heç nə xatırlamıram.- Mahir təəccüb dolu baxışlarla Zərifəyə baxdı.
- Oğul bu etdiyin insanlığa sığmaz. Qızın namusunu ləkələmisən. Onunla evlənmək də boynunun borcudu.- Gülnaz əllərini əsəbi halda havada yellətdi.
- Gülnaz qızımı gör nə hala gətirib. Kürəyinə bax.. Sinəsinə bax… İlahi, Bu nə vəhşilikdi? Meşədən çıxıb sanki. Gül kimi qızım bədbəxt etdi. –Südabə Zərifədən beş betər ağlayırdı.
- Mahiri dünyaya gətirdiyimə peşmanam artıq. Onun kimi oğul olmaz olsun. Sən ki, belə deyildin bala. Bu nə insafsızlıqdır, bu nə vəhşilikdir etdin? – Gülnaz ağlayaraq Mahirə Ardı »

Bir də görürsən ki, yekə bir ağac qəfil köklü-köməcli yerə sərildi. Fikirləşirsən, dərdi-azarı nədir bu ağacın, görəsən? Axı heç yarpaqları da solmayıb, sapsağlamdır. Bəs nə oldu?” Yaxınlaşanda görürsən ki, ağacın gövdəsini qurd içindən elə gəmirib-yeyib ki, kənardan azacıq hiss olunur. Bapbalaca qurd bu boyda ağacı gör necə böyrü üstə yıxdı!

Əslində paxıllıq, xəbislik də belədir, insanı içindən gəmirir, “niyə ona olar, mənə yox?”- deyə rahatlıq tapmayanın, fürsət düşən kimi dilindən qeybət düşməyənin də aqibəti axırda o qurd yemiş ağaca bənzəyir; həmişə dünya başına dar olur, heç yerdə qərar tutmur, nə gecəsi olur, nə gündüzü, elə hey “hərəkətdə” olur. Bir də onda Ardı »

Kevinin 22 yaşı təzəcə tamam olmuşdu, özündən əmin, çox ağıllı və bir cavan oğlan idi . 10 gündən sonra Koreyadakı müharibə zonasına yollanmaq üçün İngiltərədən ayrılacaqdı, heç bir şeydən qorxmurdu amma , ölkəsindən ayrılmaq çətin gəlirdi ona.
Ağır addımlarla böyük bir kitabxanın qapısından içəriyə girdi, bir kitab götürüb oturdu və səhifələməyə başladı. Həqiqətən də çox gözəl mövzuları özündə əks etdirən bir kitab idi, amma daha da maraqlı olanı isə kitabı daha əvvəl başqasının da oxumuş olması və bəzi yerlərə qeydlər götürmüş olması idi. Oxuyanın qeydlər götürdüyü hissələr Kevinə maraqlı gəldi, qeydləri oxuduqca sarsılırdı. Kim ola bilərdi bu? Dərhal kitabxanaçıya yaxınlaşdı və əvvəl Ardı »

onşularının bir gün əvvəlki toy "atəşfəşanlığından" sonra onun həyatı alt-üst olmuşdu.Artıq o nə bu evdə,nə bu küçədə,nə də bu şəhərdə dayana bilərdi.Hətta,neçə il bir yerdə yaşadığı həyat yoldaşı ilə belə sağollaşmadan evindən səssizcə çıxdı.Həyat yoldaşı isə yanıqlı bir səslə yalvarırdı:

-Getmə!..Getmə!..Getmə!..Nə olar,məni tək qoyub getmə!..Nə olar məni başsız qoyub getmə!..Getmə!..Getmə!..Sonra bu yanıqlı səs yanıqlı hıçqırığa qarışdı.Ancaq həyat yoldaşı ona baxmaq bir tərəfə dursun,ona qulaq asmaq istəmirdi.Bu vaxt balaca qızı da anasının yanına gəldi və anasının əlindən tutaraq:

- Getmə!..Getmə!..Getmə!..Atacan,nə olar bizi tək qoyub getmə!..Atacan,nə olar bizi başsız qoyub getmə!.. Getmə!..Getmə!..Getmə!..-deyə yalvarmağa başladı.

Ancaq onun yalvarışları da bir fayda vermdi.Sanki o bu yalvarışları eşitmir və Ardı »

Qiyamət qopmuşdu. Böyük izdiham vardı. Hər tərəf insanla dolu idi. Kimi çaşıb-qalmış, hərəkətsiz halda ətrafına baxır, kimi sağa-sola qaçır, kimisi də diz çöküb əlləri ilə başını tutaraq gözləyirdi. Ürəyi az qala yerindən qopacaqdı.Bədənini buz kimi soyuq tər basmışdı. Həyatda ikən qiyamət,sorğu-sual,misan-tərəzi haqqında çox eşitmişdi. Amma məhşər meydanındakı ürpərti ,qorxu və intizarın bu qədər dəhşətli olacağını hrç düşünməmişdi. Hər kəs öz növbəsini gözləyirdi: vaxtı çatan hesab verməyə çağrılırdı.

Bu vaxt onun da adını çəkdilər.Heyrətlə "Mənimi çağırırlar?!"-deyə sağa-sola baxdı.İzdihamın ortasından ona bir yol açılmışdı.Məhşər xidmətçilərindən ikisi qollarına girdi.Camaatın arasından çaşqın baxışlarla gedirdi.Mərkəzi meydana çatanda xidmətçilər yanından ayrıldı.Başını aşağı salmışdı,bütün həyatı gözlərinin qabağından keçirdi.Öz-özünə "Şükürlər Ardı »

Onların gəldiyi bir həftə idi. Bu günlər ərzində Evdə qəribə bir sakitk vardı. Əslində bu zahirən belə idi, əslində hamının ürəyində bir gərginlik, bir təlatüm var idi. Yalnız uşaqların şən səsləri eşidilirdi. Ruslan Arzunu , Ümidi və Ülvini çox sevir, onlarla oyun oynayırdı. Balaca Ülvi artıq Ruslana da, Tanyaya isnişmişdi. Onlara gülümsəyir, Ruslanın onu güldürmək üçün etdiyi hərəkətlərə uğunub gedirdi. Tanya bacardığı qədər özünü ələ almağa çalışırdı. Bu illər ərzində Rəhmanın evinə gəlməsinə, Aliyənin yanında qalmasına bu qədər gərginləşməmişdi. İndi bir damın altında Rəhmanın Aliyə ilə bir otaqda, hətta bir yataqda yatmasına daxilində dözə bilmirdi. Lakin üzdə özünü sakit göstərirdi. Aliyə Ardı »

Mənə demişdin ha, məni niyə sevirsən? Mən isə buna heç vaxt cavab tapa bilməyəcəm demişdim. Amma... Cavabını tapdım. Bir kəpənək varmış. Baramasından yeni çıxan, həyata yeni gözlərini açmış bir kəpənək. Zərif, incə, gözəl bir kəpənək qanadları inci dənəsi kimi tərtəmiz çiçək bağçası kimi rəngarəng. Kəpənək baramasından çıxdıqdan sonra həyata atılmış bir gündəlikömürünü gəzərək keçirmək üçün çiçəklərə qonarmış, dağları, düzənlikləri keçmiş dənizləri aşmış. Amma bir evin pəncərəsinə gəlmiş. Evdən içəri baxdığında birdə nə görsə yaxşıdı? Bir işıq... İşıq elə gözəl elə təmiz ki gözləri qamaşmış kəpənəyin . İşığa baxmış, daha sonra yanına getmək istəmiş... Pəncərədən tapdığı aralıqdan içəri girdi və dayanmadan ışıga Ardı »

22 il məşhur bir keşiş olaraq yaşayıb, Müsəlmanlar haqqında medianın əks etdirdiyinin tərsinə həqiqətləri öyrənib, müsəlman olan Braziliyalı Hacı İsmayılın dilindən, ailəsindən gördüyü reaksiyaları və səbrinin nəticəsini oxuyaq.
-''Müsəlman olan bir çox problemlə qarşılaşdım. İlk imtahanım həyat yoldaşım idi. Həyat yoldaşım mənə 'sən həqiqətən müsəlmanmı oldun?' deyə soruşdu. Bəli dəyincə, 'o zaman mən artıq sənin arvadın deyiləm. Mən bir terroristin arvadı olmaram dedi və atasının evinə getdi. Ayrıca uşaqlarım da Müsəlman olduğum üçün məni evdən atdılar. Bunun üzərinə anamın evinə getdim. Anam müsəlman olduğumu öyrənincə məni övladlıqdan rədd etdi və məni evindən qovdu. Çox sevdiyim bir bacım vardı. Son olaraq onun evinə Ardı »